WAŻNE!!!!

Postanowiłam zmienić historię, bo ta mi jakoś nie idzie.
Nadal będzie o Morganville, Claire i reszcie przyjaciół, ale będzie inny ciąg wydarzeń i będzie się coś działo a nie tak jak do tej pory że wiało nudą.
Także tego... no.... wyczekujcie rozdziałów z nową historią.
I BŁAGAM komentujcie.

Rozdział IV

* Tydzień później
Dziewczyny w szkole już najwyraźniej przyzwyczaiły się że nowe "ciacho" jest moim chłopakiem, chociaż skrycie pewnie marzyły że zerwiemy i Shane przyjdzie się do nich pocieszyć. Nadzieja matką głupich - jak to się mówi. Michael dał świetny występ w Common Grounds. Jak zawsze zresztą. Jestem akurat u Myrnina, który jak zwykle robi coś dziwnego. Nie chce wiedzieć co. Serio rzucę te robotę pomyślałam.
- Nie rzucisz -powiedział Myrnin
Spojrzałam na niego zdziwiona.
- Skąd wiesz o czym myśle? I co ty masz na głowie?
- To jest mój nowy projekt. Jeszcze nie wiem jak to nazwać, ale już wiem że działa. I nie rzucisz pracy ze mną, bo wiem że lubisz prace w której się od razu uczysz.
- Uczyć się lubię, ale praca z tobą jest wnerwiająca i niebezpieczna. Chyba na prawdę pogadam z Amelie żebym mogła pracować gdzie będę chciała, a ona znajdzie mi inne mniej niebezpiecznie zajęcie. Idę do domu.
- Dlaczego?
- Bo jest ta godzina. Spójrz na zegarek.
I wyszłam.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Idąc w stronę domu, zadzwoniłam do Amelie spytać się czy może mi jakieś lekkie i mniej zajmujące czas zajęcie dać, bo z Myrninem nie da się wytrzymać. Odpowiedziała "Poszukam czegoś", ja w tym czasie weszłam do domu, ale widząc mój wyraz twarzy, który musiał być zdziwiony, Eve spytała:
- Dobrze się czujesz? Masz dziwny wyraz twarzy.
- Tak, tylko zdziwiła mnie jedna rzecz.
- A o co chodzi?
- Od jakiegoś czasu myślę żeby rzucić prace u Szalonego Naukowca i dziś jak wracałam zadzwoniłam do Amelie i spytałam czy by mi znalazła inne zajęcie, bo Myrnin zaczyna częściej szaleć, a co ona na to? "Poszukam czegoś"!!
- Aha. Masz już coś na oku?
- U Shane'a szukają kelnerki, więc powiem mu żeby spytał szefa czy to nadal aktualne i kiedy mogłabym przyjść na rozmowę.
- Myślałam że wolisz coś, no wiesz związanego z nauką.
- Bo wole, ale wątpię żebym znalazła coś do końca tygodnia.
- A dawanie korków? - spytał Michael.
Kiedy gadałam z Eve nawet nie zauważyłam że chłopcy weszli do kuchni.
- Myślalam nad tym, ale nie.
- Czemu? Przeciesz z Szalonym Naukowcem masz więcej kłopotów, niż jakbyś miała z niedouczonym licealistą. - to Shane powiedział.
- Bo po Myrninie wiem czego mam się spodziewać, a po "niedouczonym licealiście" nie wiem. A poza tym to miałeś się spytać szefa czy nie potrzebuje pracownika.
-No tak, i brakuje nam kelenerki. Mam zadzwonić do niego i spytać się czy mogłabyś przyjść?
- Tak.
Shane poszedł po telefon do swojego pokoju bo inteligentnie go tam zostawił i zadzwonić do pracy w mojej sprawie. Nasza trójka w tym czasie zrobiła kolacje.
- Yeah!! Jutro razem pójdziemy, bo szef chce z tobą pogadać. - wpadł do kuchni mój chłopak.
- Okey. Chodź jeść.
_______________________________________________________________________
Ludzie nie zabijajcie. Wiem jest beznadziejny. I beznadziejnie krótki. Ale pisałam go od paru tygodni i już si,ły do niego nie miałam. Ale. Ale obiecuje że w następnych zacznie się coś dziać. Komentarzre mile widziane. Nawet te z krytyką.

Uwaga!!!!

Na razie zawieszam bloga, brak weny. Szkoła. Nauka. Egzaminy w kwietniu. Jak się z tym wszystkim uporam to wrócę.

Rozdział III

O bosz jak mnie długo nie było. Bardzo przepraszam, ale taj jakby zapomniałam o blogu i dopiero dziś sobie o nim przypomiałam. Zapraszam do czytania.
_________________________________________________________________
Dopiero wieczorem zjawili się nasi współlokatorzy. DOPIERO.
- No siema, co wy dopiero teraz wracacie? - spytał Shane Michael'a.
- Noo, wyobraź sobie że w sobotę, czyli JUTRO mam występ w Common Grounds (nie jestem pewna czy to tak się pisze. przyp Aut.) i dlatego tak późno wróciliśmy. Jest coś do żarcia? - Odpowiedział zapytany.
Nikt mu nie odpowiedział bo, poszedł do kuchni pogrzebać w lodówce.
Z Shane'em siedzieliśmy tak, że byłam między jego nagami oparta plecami o jego klatę, a on jedną rękę miał na moim brzuchu a drugą wyprostowaną na oparciu sofy. Eve tylko na nas spojrzała z rozbawieniem kręcąc głową i poszła za swoim chłopakiem do kuchni.
- Ty widziałaś jak ona się na nas spojrzała?
- Widziałam. - powiedziałam zaspanym głosem.
Trochę przysypiałam w jego ramionach. W końcu zasnęłam.
                                                           ~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Kiedy się obudziłam, byłam w swoim pokoju. Zegarek wskazywał 3.47. Bosko. Czyli przespałam ładne pare godzin. Ale nadal byłam śpiąca więc, przebrałam się w piżamę (bo Shane położył mnie w tym czym byłam) i położyłam się spać. Zaraz poczułam znajome ciepło przytulające się do moich pleców.
Jak widać Shane nie chciał mnie zostawiać samej więc położył się obok. Odwróciłam się do niego twarzą i zobaczyłam że ma otwarte oczy i się uśmiecha.
- Co się cieszysz? - spytałam
- Bo nie wiedziałaś że tu jestem, a się przebierałaś bokiem do łóżka.
O cholera ma racje.
- Och ty zboku! - oburzona uderzyłam go poduszką.
Jak widać jest zadowolony z siebie, bo złapał tylko poduszkę, mnie przyciągnął do siebie, pocałował i powiedział:
- Może i jestem zbokiem, ale twoim.
- Chociaż tyle.
Wtuliłam się w niego i, już miałam zasypiać gdy temu zachciało się mnie łaskotać. Zaczęłam piszczeć i się śmiać. Śmiałam się tak że aż Michael i Eve wpadli sprawdzić co się dzieje, że taki hałas.
- Przestań! hahaha Shane! Prze haha stań! - próbowałam coś powiedzieć, ale na szczęście Michael, choć ze śmiechem, powiedział:
-Shane, pozwól jej odetchnąć!
Ten (Shane) momentalnie przestał mnie łaskotać. Widziałam że Eve ledwo się tam za Michaelem powstrzymuje żeby nie wybuchnąć śmiechem. Gdy się uspokoiłam, popatrzyłam na Shane'a.
- Za co to miało być?
- A tak żebyś nie zasnęła.
- No wiesz co?
- Ale że o co chodzi? - drażnił się ze mną.
- Wariat. - powiedziałam do niego i zwróciłam się do przyjaciół stojących w drzwiach. - A wy co tak stoicie? Idźcie do siebie, ja chce spać!
I się położyłam tyłam do niech, a przodem do Shane'a. Wiem że wyszli, bo usłyszałam cichy trzask zamykanych drzwi. Przytuliłam się do swojego chłopka i zasnęłam. Tym razem nikt mnie nie łaskotał, co było dobre bo nie miałam ochoty na powtórkę z rozrywki.
_______________________________________________________________________
Trochę krótki, ale nie miałam za bardzo nerwów do tego rozdziału. i postanowiłam go tak skończyć jak jest.

Wracam!!

Siema ludzie!!
Jak mówi nagłówek WRACAM!!!
Wiem, wiem długo mnie nie było ale tak jakoś wyszło.
No więc pracuje teraz na kolejnym rozdziałem, i trochę mam do pisania bo mam dopiero 1/3 tego co chce napisać.
Rozdział powinien się niedługo pojawić, ale kiedy to nie zdradze bo sama nie wiem.